Ο Νερόμυλος της Νικόκλειας βρίσκεται σχεδόν ανάμεσα στην κεντρική πλατεία και την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
Ο νερόμυλος ή αλλιώς αλευρόμυλος άλεθε δημητριακά, κυρίως το σιτάρι και το κριθάρι των κατοίκων της κοινότητας αλλά και των γειτονικών χωριών.
Οι χωρικοί πήγαιναν στο νερόμυλο με γαϊδουράκια φορτωμένα με δημητριακά και στη συνέχεια επέστρεφαν στα νοικοκυριά τους με αλεύρι αλλά και πίτουρα, τους σπόρους δηλαδή από αλεσμένα δημητριακά που χρησιμοποιούνταν κυρίως για τροφή των ζώων.
Ο Νερόμυλος της Νικόκλειας ήταν ένα μικρό πέτρινο κτήριο με ένα δωμάτιο και ένα μύλο που είχε ως κινητήρια δύναμη το νερό που αντλούσε από τον ποταμό Διαρίζο.
Ο μύλος αποτελείτο από τις μυλόπετρες, την «αβάτζη» και τη φτερωτή. Πιο συγκεκριμένα, υπήρχαν δυο μυλόπετρες – μεγάλες πέτρες- που ήταν τοποθετημένες η μια πάνω στην άλλη και πάνω από αυτές η «αβάτζη» -ξύλινο χωνί- μέσω της οποίας έπεφτε το σιτάρι στις μυλόπετρες. Με τη βοήθεια της φτερωτής, οι μυλόπετρες περιστρέφονταν και άρχιζαν να αλέθουν. Η φτερωτή τιθόταν σε λειτουργία καθώς το «μυλαύλακο» ή «αυλάτζιν» του μύλου «οδηγούσε» με δύναμη το νερό από τον ποταμό στη φτερωτή.
Πηγή:
Μεγάλη Κυπριακή Εγκυκλοπαίδεια, εκδ. Φιλόκυπρος, τ.1
|
